Εδώ και χρόνια, όχι πολλά αλλά ούτε και λίγα, έχει εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας. Στην αρχή , λίγοι ήξεραν γι' αυτό και ακόμα λιγότεροι το χειρίζονταν. Τώρα πλέον είναι γνωστό και σχεδόν απαραίτητο σε όλους. Η γενιά του 2000 και οι γενιές που έπονται είναι απόλυτα μυημένες σ' αυτό από πολύ τρυφερές ηλικίες. Πλέον, χωρίς αυτό , δεν υπάρχεις. Απλά δεν υπάρχεις. Ναι, η εφεύρεση του Graham Bell θεωρήται πια ξεπερασμένη. Ποιος ασχολείται πια με το παλιομοδίτικο τηλέφωνο? Τώρα, ενώ υπάρχει ΑΥΤΟ όλα τα υπόλοιπα μέσα επικοινωνίας θεωρούνται... passe. Ο λόγος? Φυσικά για τον φίλο μας το internet. Αυτό το μέσο γνώσης, ψυχαγωγίας και κοινωνικής δικτύωσης. Το μέσο αυτό που έχει εισβάλει για τα καλά στις ζωές μας , ειδικά των νέων.
Πρόσφατα, το λύκειο μας είχε διοργανώσει μία εκδήλωση σχετικά με το διαδίκτυο και την ασφαλή πλοήγηση σ' αυτό. Κατά τη γνώμη η εκδήλωση ήταν κάθε άλλο παρά βαρετή, κάτι στο οποίο η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες μαθητές δεν είμαστε συνηθισμένοι . Εγώ θα τη χαρακτήριζα συγκλονιστική , κάτι με το οποίο συμφωνούν όσοι είχαν την " καλοσύνη" να παρευρεθούν, οι οποίοι προς έκπληξή μου ήταν αρκετοί αλλά αυτό συνέβη χάρη στις πίτσες που θα μας κερνούσε μετά την εκδήλωση μία πιτσαρία- χορηγός. Τέλος πάντων. Την ομιλία αλλά και τα βίντεο που παίχτηκαν στη διάρκεια της ενημέρωσης αυτής, είχαν επιμεληθεί παιδιά της Β' και Γ' λυκείου του σχολείου μας και νομίζω πως όλοι τους οφείλουμε ένα μπράβο γιατί είχαν κάνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά. Ακούστηκαν αλήθειες που πολλοί αγνοούσαν για τους κινδύνους που κρύβει το internet, όπως η παράνομη διαχείριση προσωπικών στοιχείων που εκτίθενται εκεί, το booling που λαμβάνει συχνά χώρα μεταξύ χρηστών του διαδικτύου και έπειτα οι ομιλητές επεκτάθηκαν στους κινδύνους που παραμονεύουν μέσω των online παιχνιδιών, τον εθισμό και βέβαια το θέμα που αφορούσε τη συνταρακτική πλειοψηφία των μαθητών- θεατών , δηλαδή τη συμμετοχή σε site κοινωνικής δυκτύωσης.
Ελάτε τώρα, όλοι ή σχεδόν οι περισσότεροι είμαστε μέλη στο facebook, το twitter ,το Hi5 ή κάποιας παρόμοιας ιστοσελίδας.
Απ' όσο μπορώ να καταλάβω , το facebook, ή αλλιώς ο διαδικτυακός πυρετός της σύγχρονης εποχής φτιάχτηκε με σκοπό να μειώνει τις αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι όμως αυτός ο πραγματικός λόγος ύπαρξης του ή καταφέρνει να εξυπηρετήσει σκοπούς εντελώς αντίθετους? Είναι γεγονός. Έχει πολλά εκατομμύρια οπαδούς και είναι το πρώτο σε επισκεψημότητα site κοινωνικής δικτύωσης παγκοσμίως. Δεν βγάζω φυσικά τον εαυτό μου έξω από αυτό τον... πυρετό . Νομίζω πως κατά κάποιον τρόπο είμαστε αναγκασμένοι από το κοινωνικό σύνολο να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους ιστοσελίδες μόνο και μόνο για να είμαστε σύμφωνοι με το ρεύμα και τις εξελίξεις της εποχής. Ξέρω κάποια άτομα της ηλικίας μου τα οποία δεν έχουν facebook ή κάτι με παραπλήσια χρήση και πραγματικά τα θαυμάζω που έχουν το θάρρος να δηλώσουν αρνητικοί απέναντι τους.
Με την πρώτη επαφή το facebook είναι πολύ προνομιακό. Μπορείς να βρεις όποιον θες, φίλο, συγγενή γνωστό σου, σε όποια μεριά του πλανήτη κι αν βρίσκεται και να τα λέτε άμεσα χωρίς χρεώσεις υπεραστικών τηλεφωνημάτων ή ξοδεύοντας χρόνο ομιλίας μέσω κινητού. ( Για αλληλογραφία δεν το σχολιάζω καν , η εποχή μας της έχεις ρίξει μούντζες αλλά εγώ παραδέχομαι ότι μ αρέσει πιο πολύ από κάθε άλλο αυτός ο τρόπος επικοινωνίας). Λοιπόν, ξεκινάει απλά για επικοινωνία. Όλος ο κοινωνικός σου περίγυρος στην οθόνη του υπολογιστή σου. Έπειτα αρχίζουν να μπαίνουν όλο και περισσότερες φωτογραφίες , ο καθένας έχει μία σχετική επαφή με τη ζωή του άλλου, γίνονται σχόλια, και μετά σχόλια πάνω στα σχόλια και δεν έχει τελειωμό όλο αυτό το παιχνιδάκι. Κολλάμε. Κολλάμε ώρες ολόκληρες, τουλάχιστον οι πιο πολλοί από μας μπροστά στο facebook ή το MSN . Ανεβάζουμε τραγούδια, βάζουμε πληροφορίες για μας στο προφίλ μας. Όλο αυτό είναι αρκετά διασκεδαστικό.Επίσης με το που γνωρίζουμε ένα νέο πρόσωπο αντί να μας ζητήσει τον αριθμό μας, το πρώτο που ρωτάει είναι" Έχεις fb? " Και έχουμε καταλήξει στο... " αχ! δεν έχεις facebook? Κρίμα, και δεν ήθελα να χαθούμε" ή στο " Σοβαρά μιλάς? Και πως ζεις? χα χα χα" ή ακόμα στο " please kane comment stn pic m " ( το τελευταίο έρχεται μέσω facebook από κάποιους που παρακαλάνε για ένα like). Όμως... Ναι υπάρχει ένα αρκετά αισθητό Όμως στην όλη ιστορία. Κατ' αρχήν, ούτε καν οι μισοί από τους χρήστες του facebook δεν διάβασαν τους όρους χρήσης πριν την εγγραφή τους σ αυτό. Εκεί λέει ξεκάθαρα πως η εταιρία δεν φέρει καμιά ευθύνη σε περίπτωση κλοπής προσωπικών δεδομένων. Φυσικά αυτό αποτελεί πρόβλημα αφού αν δεν πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα , το φωτογραφικό υλικό και οι προσωπικές μας πληροφορίες είναι εκτεθειμένα σε χιλιάδες ανθρώπους που μπορεί να τα εκμεταλλευτούν ιδιοτελώς. Επίσης είναι αρκετά τρομαχτικό να σκεφτούμε το εξής. Την εποχή της δικτατορίας, κάθε πολίτης είχε προσωπικό φάκελο. Όλες οι ενέργειες των ανθρώπων ήταν καταγεγραμμένες με σκοπό τον έλεγχο των αντικαθεστωτικών. Αυτό στερούσε ένα μεγάλο μέρος της ελευθερίας των ανθρώπων τότε για να μην πω πως η λέξη ελευθερία είχε χάσει πλέον κάθε νόημα. Χύθηκε αίμα και έγιναν αγώνες για να μπορεί ο καθένας να διαφυλάττει την προσωπική του ζωή και να ζει χωρίς κριτές. Τώρα, μέσω του facebook ... χα χα μαντέψτε! οι άνθρωποι βγάζουν όλες τους τις προσωπικές πληροφορίες στη φόρα αυτόβουλα! Αν είναι ποτέ δυνατόν?! Τι είμαστε τελικά? Ένας πλανήτης μαζοχιστών ή απλά διψάμε να βγάζουμε προς τα έξω το εαυτό μας ή αυτό που θα θέλαμε να είμαστε μόνο και μόνο για να υπερτερήσουμε απέναντι των άλλων? Απλά είναι εντελώς ανορθόδοξη η μορφή αυτού του... πράγματος. Όλοι έχουμε. Τουλάχιστον ας το κάνουμε όσο πιο ασφαλές για εμάς γίνεται ;)
Chating
Το chat... Πρόσφατα άκουσα για ένα περιστατικό στο οποίο πρωταγωνίστρια τύγχανε να είναι μία γνωστή μου. Η κοπέλα έχει facebook. Της στάλθηκε εκεί ένα μήνυμα από ένα friend στο οποίο της προτείνονταν ένα chat στο οποίο της δινόταν η δυνατότητα να συνομιλήσει, χωρίς να φαίνονται τα προσωπικά της στοιχεία, μονάχα ένα nickname το οποίο έδινε η ίδια. Εκείνη το επισκέφτηκε και άρχισε να μιλάει με ένα αγόρι που υποτίθεται πως ήταν 18 χρονών, από Πάτρα. Μιλούσαν για μέρες , είχαν πολλά κοινά μου είπε και δεν μπορούσαν να σταματήσουν να μιλάνε. Είχαν κλείσει μάλιστα ορισμένη ώρα συνάντησης. Κάποια στιγμή, αντάλλαξαν facebook. Εκεί είδε μία φωτογραφία του ( μόνο μία είχε βάλει ) και πείστηκε για τα μέχρι τότε στοιχεία που της είχε δώσει. Μετ΄από τρεις μήνες αλλεπάλληλων συνομιλιών , τάξη της κανόνισε τριήμερη εκδρομή για Πάτρα και εκείνη του είπε πως θα μπορούσε να τον γνωρίσει. Αυτός ( ω τι τυχαίο! ) της είπε πως θα έλειπε σε αγώνες με την ομάδα κολύμβησης του εκείνες τις μέρες και πως όταν επέστρεφε θα μπορούσε να τη δει αυτός στη δική της πόλη. Έτσι και έγινε. Κανόνισαν ραντεβού σε ένα καφέ σε πολύ κεντρικό σημείο. Ο δεκαοχτάχρονος από την Πάτρα δεν φάνηκε ποτέ. Στη θέση του είδε ένα συμμαθητή της , ο οποίος ήταν ο ίδιος που της έστειλε το μήνυμα με τα προτεινόμενα sites. Το παιδί είχε φάει κόλλημα μαζί της και δεν ήξερε πως να την πλησιάσει. Δεν της άρεσε καθόλου όμως ούτε αυτός ούτε η....έκπληξη και του έριξε χοντρή πόρτα. Το αποτέλεσμα? την επόμενη εβδομάδα όλα τα ''προσωπικά '' της τα οποία είχε εκμυστηρευτεί σ' αυτόν μέσω chat όλως και κάποιες '' ροζ'' συζητήσεις τους αλλά και δικά της μέσω cam το οποίο είχαν συμφωνήσει για δήθεν λόγους ασφαλείας ( τι ειρωνικό! ) να έχουν από τη μέση και κάτω μόνο που όμως η γνωστή μου κάποια στιγμή άφησε να φανεί ολόκληρο του σώμα της όπως και το πρόσωπό της, κυκλοφορούσαν σε facebook και σχολείο. Η κοπέλα δέχτηκε τρομερή πίεση από το περίγυρό της. Το αποτέλεσμα? Πέραν του ότι της είχε βγει το όνομα, αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο και να χάσει το laptop της επ' αόριστον. Έχουμε ακούσει και για πολύ χειρότερα βέβαια αλλά αυτό είναι το πιο κοντινό περιστατικό στον κύκλο μου .
ΑΥΤΟ ΤΟ LOL! Λοιπόν έχω κολλητούς αγόρια και ξέρω από πρώτο χέρι ότι αυτά τα ηλεκτρονικά παρασκευάσματα έχουν οπαδούς κυρίως του ''ισχυρού'' φύλου. Λοιπόν αυτό το κόλλημα με τα παιχνίδια τύπου lol μου είναι αδύνατον να το κατανοήσω. Κάθονται επί ώρες των ωρών προσκολλημένοι στις οθόνες του υπολογιστή του μόνο και μόνο για να κερδίσουν πόντους σε κάτι τέτοια πολεμικά παιχνιδάκια. Έχει φτάσει να γίνεται ακόμα και θέμα συζήτησης αφήνοντας εμένα και της υπόλοιπες θηλυκές της παρέας να χάσκουμε όταν εκείνοι πωρώνονται με κάτι τέτοια. Ξέρετε ότι υπάρχουν σχετικά κέντρα απεξάρτησης τώρα και στη χώρα μας για κάτι τέτοιους που περνούν τη μισή, ίσως και παραπάνω ζωή τους παίζοντας τέτοια παιχνίδια? Ευτυχώς οι φίλοι μου απέχουν πολύ απ αυτό το σημείο εξάρτησης όμως δεν είναι τρομαχτικό? Δέσμια της τεχνολογίας η γενιά μας? Είναι δυνατόν να αφήνουμε ολόκληρες ώρες αληθινής ζωής για κάτι εικονικό? Πραγματικά δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί στο μέλλον. Αν παίζετε πάνω από δύο ώρες την ημέρα κόψτε το όσο είναι καιρός. Θα εθιστείτε και είναι κρίμα . Εντάξει οκ, διασκέδαση, θαυμαστός ο κόσμος της φαντασίας, τα ωραία γραφικά αλλά μέχρι εκεί!
Δεν τάζομαι κατά του internet, σε καμία περίπτωση. Απλά με φοβίζουν όσα επέρχονται της μη σωστής χρήσης του. Υπάρχουν πολλές εφαρμογές αλλά και πολλές παγίδες. Απλά προσέξτε λίγο παραπάνω, είναι προς όφελός σας. Η γενιά μας ζει καθημερινά με την τεχνολογία. Ας την αξιοποιήσουμε κατάλληλα και ας μην την αφήσουμε να μας ορίζει. Υπάρχει για εμάς και δεν υπάρχουμε για αυτή.
Just Be Careful ;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου