just be yourself

Είναι απίστευτο το πόσο με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που προσποιούνται! Έχω την ατυχία να γνωρίζω και να έρχομαι σε επαφή καθημερινά με πολλούς "δήθεν". Θα το κάνω όμως πιο συγκεκριμένο επειδή με τρώει και με έχει κάνει να έχω νεύρα όλη την ημέρα αυτή η κατάσταση. Λοιπόν, θα σας μιλήσω για τη Νάντια. Η Νάντια είναι συμμαθήτριά μου, κάθεται ένα θρανίο πίσω από μένα μαζί με ένα άλλο ψωνάκι, τη Γεωργία που από πέρυσι την είδε Τζωρτζίνα. Τέλος πάντων. Η Νάντια είναι η κλασική έχω-σύνδρομο-ανωτερότητας-και-ότι-και-να - πείτε-είμαι-η-καλύτερη-και-η αυτοπεποίθησή- μου -αγγίζει-το νταβάνι γκόμενα, η οποία νομίζει ότι ο κόσμος φτιάχτηκε γι αυτή. Βασικά επειδή τυγχάνει να είχα για δύο χρόνια τη μάνα της καθηγήτρια αγγλικών στο σχολείο, πιστεύω ότι αυτό το σπαστικό στιλάκι της είναι πέρα για πέρα κληρονομικό και της το έχει καλλιεργήσει η ίδια γυναίκα που την έφερε στον κόσμο. Καταρχήν να πω ότι τη Νάντια τη γνωρίζω από τη Γ' γυμνασίου. Ήταν σε ιδιωτικό αλλά ήρθε στο δικό μας σχολείο γιατί είχε μαλώσει πολύ άσχημα με τα παιδιά εκεί ( τυχαίο? δεν νομίζω) και δεν μιλούσε με κανένα από την τάξη της. Λοιπόν, αυτή η... ξινή  " γλυκύτατη "κοπέλα έχει μεγάλη κόντρα με την κολλητή μου τη Σταυ. η οποία για λέμε και του στραβού το δίκιο δεν αφήνει κουβέντα να πέσει κάτω, και εχθές μάλωσαν πολύ άσχημα. Για να πω την αλήθεια, ο καβγάς είχε πολύ πλάκα. Η Νάντια είπε στη Σταυρούλα ότι το κόκκινο δεν ταιριάζει με το ροζ( η Σταυ φορούσε ένα κόκκινο σορτς και ροζ μπλούζα) . Για την ακρίβεια, η Ν. είπε ακριβώς αυτό " Άνοιξε και κανένα περιοδικό... το κόκκινο δεν πάει με το ροζ" . Ακριβώς έτσι το ψώνιο!!!! Μ αυτή την εκνευριστική λεπτή φωνή της που παραπέμπει σε λιπόθυμο σπουργίτι. Ωχ, λέω από μέσα μου, θα έχουμε δράματα. Έτσι και έγινε. " Εσύ άνοιξε και κανένα τηλεφωνικό κατάλογο. Θα βρεις τους καλύτερους ψυχίατρους , μην ανησυχείς καθόλου." Της είπε εκνευρισμένη η Σταυ. και της χαμογέλασε ειρωνικά. " Σταυρούλα εγώ μια συμβουλή σου έδωσα, μη μας φας! Για το καλό σου, μη βγεις έτσι έξω και τρομάξει ο κόσμος" Της είπε με στόμφο η Ν. . Ε, εκεί είδα τα λαμπάκια της Σταυ, να παίρνουν φωτιά. " Θα βγεις κι εσύ?" τη ρώτησε . " Ναι και δεν θέλω να μου χαλάσεις την αισθητική αν σε βρω πουθενά" Α, Ναντιάκι προκαλείς την τύχη σου, σκέφτηκα και τράβηξα την Σταυρούλα να φύγουμε λέγοντας τη να την παρατήσει. Αλλά σιγά μην κατέθετε τα όπλα η Σ! " Ε βρε Νάντια! Αν βγεις κι εσύ δεν χρειάζεται ν αλλάξω! Θα βλέπει ο κόσμος εσένα να περπατάς σαν  μαούνα στο Κάβο Ντόρο και εμένα δεν θα με προσέξει κανένας! " Ομολογώ πως γέλασα πολύ μ αυτή την ατάκα. Όχι όμως και η Ν. " Έτσι κι αλλιώς εσύ είσαι συνηθισμένη να μην σε προσέχει κανένας " της είπε και έφυγε βιαστικά, προφανώς για να μην φάει κι άλλη τάπα. Το έχουμε πάρει είδηση  εδώ και καιρό ότι αυτή η κοπέλα είναι  δήθεν , εκνευριστική και ψεύτικη αλλά χθες απέδειξε πως είναι και εντελώς ανήθικη! Ο Πέτρος, το αγόρι της Σταυ, μας είπε ότι η Νάντια του μίλησε στο msn και μετά είδαμε ότι του είχε κάνει και ένα σορό κοπλιμέντα στις φωτογραφίες του στο facebook ( όχι σ αυτές που είναι με τη Σταυρούλα ) . Να δείτε κάτι comments! " Θεός!", " Τέλειος!" , " Χαχαχαχα! Από μικρός ήσουν κουκλάκι! " Καλά μόλις τα είδε αυτά η Σταυρούλα , ποιος είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε! Όχι, δεν την έπιασαν οι ζήλιες. Είναι πολύ χαλαρή και ανοιχτόμυαλη στη σχέση της με τον Πέτρο και εξ άλλου η Νάντια δεν είναι σε καμιά περίπτωση ο τύπος του, όμως όλη αυτή η ξεδιαντροπιά της Ν. την έφερε στα όριά της. Δεν μου είπε τι σκοπεύει να κάνει, το μόνο που ξέρω είναι πως ότι κι αν γίνει θα είναι ο εαυτός της. Είμαι σίγουρη πως ακόμα και η Νάντια δεν είναι ακριβώς όπως δείχνει. Έχουν συμβεί διάφορα περιστατικά στα οποία έτυχε να δω μία καλύτερη όψη του χαρακτήρα της, όμως της έχουν μάθει πως δεν πρέπει να δείχνει αυτό που είναι , πως δεν είναι ποτέ αρκετός ο πραγματικός της εαυτός και πως πρέπει να είναι σκληρή και εκδικητική για να πετύχει. Τώρα θα μου πείτε, αν δεν της έβγαινε κι αυτής τόσο φυσικά η κακία θα ήταν τόσο πειστική. Όχι, αλήθεια είναι πως πρέπει να το έχει κανείς έμφυτο όλο αυτό για να το κάνει με τόση επιτυχία. ΣΤΑΥ ΕΠΆΝΩ ΤΗΣ!!!! 

game !

 Ναι και η δική μου παρέα έχει κόλλημα με το τιτσου και παίζουμε για ώρες κάθε φορά που πάμε για καφέ , όταν μαζευόμαστε σε κάποιο σπίτι ή ακόμα και στην τάξη πολλές φορές την ώρα των θρησκευτικών συνήθως γιατί η καθηγήτρια που έχουμε κοιμάται όρθια ή και στα αγγλικά καμιά φορά.Όμως όσο τίτσου κι αν παίζουμε το αγαπημένο μου και πιο διασκεδαστικό παιχνίδι στα χαρτιά εξακολουθεί να είναι το game.  Λοιπόν σήμερα όταν πήγαμε για καφέ μετά τις εξετάσεις όλες οι τράπουλες τίτσου ήταν πιασμένες και έτσι αποφασίσαμε να θυμηθούμε τα παλιά και να παίξουμε game!Δεν το ξέρετε? To παιχνίδι τα σπάει! Λοιπόν θα πω τους κανόνες γιατί αξίζει τον κόπο. ( χαχαχα πως φαίνονται τα χαρτόμουτρα όμως ε? )
Καταρχήν το παιχνίδι παίζεται σε ομάδες των δύο ατόμων. Μπορούν να υπάρξουν από δύο μέχρι όσες ομάδες θέλετε που να περιλαμβάνουν δύο άτομα η κάθε μία οπότε αν είστε μονός αριθμός ως παρέα υπάρχει πρόβλημα. Λοιπόν, κάθε ομάδα βγάζει ένα σινιάλο το οποίο ξέρουν μόνο τα μέλη της.  Έπειτα μοιράζονται σε κάθε παίχτη τέσσερα φύλα τα οποία διατηρεί κρυφά. Μετά άλλα τέσσερα φύλα μπαίνουν φανερά στο κέντρο του τραπεζιού. Σκοπός του κάθε παίχτη είναι να συγκεντρώσει πρώτος τέσσερα φύλλα του ίδιου αριθμού ή μορφής. Μόλις πείτε start game κοιτάζεται τα φύλα σας και αφήνεται κάτω στο τραπέζι ότι δεν θεωρήται χρήσιμο αλλά για κάθε φύλο που αφήνεται παίρνεται ένα άλλο από τα τέσσερα που υπάρχουν. Όταν τελειώσει το μάζεμα γίνεται σκούπα δηλαδή τα χαρτιά που έμειναν κάτω μαζεύονται και πέφτουν αντίστοιχα άλλα τέσσερα. Όταν ένας από τους δύο παίχτες μίας ομάδας συγκεντρώσει τέσσερα ίδια πρέπει να κάνει το σινιάλο που είχε οριστεί από πριν στον συμπαίχτη του ώστε αυτός να πει game και η ομάδα να κερδίσει την παρτίδα. Αν όμως οι αντίπαλοι καταλάβουν το σήμα σας και προλάβουν να πουν stop game πριν ο συμπαίχτης σας φωνάξει game τότε ο πόντος πάει στην άλλη ομάδα. Είναι απλό και πολύ διασκεδαστικό. Να βγάζετε έξυπνα σινιάλα για να μην σας καταλαβαίνουν και να παρατηρήτε τους άλλους παίχτες ώστε να προλάβετε να πείτε stop αν δείτε κάτι ύποπτο. Αν κάποιος καταλάβει λάθος και πει stop χωρίς να υπάρχει game στην άλλη ομάδα χάνει έναν πόντο. Οπότε αν είστε καλοί στην μπλόφα έχετε ένα ατού.
   Εγώ σήμερα ήμουν ζευγάρι με τη Σταυ και χάρη στο καταπληκτικό μας σήμα " τι ώρα πήγε? "  το οποίο δεν πήραν χαμπάρι οι υπόλοιποι σε όλο το παιχνίδι κερδίσαμε! Παίζαμε στις 18 παρτίδες. Εμείς φτάσαμε πρώτες. Ακολούθησε η ομάδα του Κώστα και του Θανάση με 16 παρτίδες και η ομάδα της Δήμητρας και του Λάζαρου με 12. Ρίχνεις τρελό γέλιο με το παιχνίδι εγώ το υπερευχαριστήθηκα. Καλή διασκέδαση ;) 

Παράνοια

  Δεν σε αντέχω... Δεν αντέχω τα μάτια σου να με καρφώνουν όταν απευθύνεσαι σ εμένα ή όταν λέω κάτι. Με κοιτάζεις σαν να πρέπει να παρατηρήσεις κάτι και με κάνεις να αισθάνομαι αμήχανα. Δεν αντέχω να κρατάς απόσταση κάθε φορά που τυχαίνει να σ αγγίξω. Το μισώ αυτό... Όταν σ ακουμπάω έτσι, τυχαία ή για να σου συμπαρασταθώ σε κάτι αν και σπάνια παραπονιέσαι , όταν σ αγγίζω τινάζεσαι. Σαν να μην αντέχεις την αφή των άλλων πάνω σου. Το μισώ αυτό σ εσένα. Και αντίθετα, εσύ με κάθε ευκαιρία, μου λες πόσο απαλό είναι το δέρμα μου, και πιάνεις τα χέρια μου και τα χαϊδεύεις δήθεν αφηρημένα με τον αντίχειρά σου αλλά εγώ καταλαβαίνω πως εκείνη την ώρα κρατάς την ανάσα σου. Μην φοβάσαι... δεν είμαι σαν εσένα, δεν φοβάμαι την αφή των ανθρώπων... ούτε το δικό σου άγγιγμα φοβάμαι. Σε μισώ όταν μου λες πόσο όμορφα μυρίζουν τα μαλλιά μου και την επόμενη στιγμή λες μία σκληροπυρηνική βλακεία για να μη φανείς ρομαντικός και τα χαλάς όλα. Δεν θες να καρφωθείς μπροστά στον ξάδελφο μου,ούτε μπροστά στους άλλους της παρέας. Αλλά σ εμένα θες να δείξεις  πως σ αρέσω και αυτό το έχω καταλάβει πια. Το έχω καταλάβει από τον τρόπο που κοίταζες τον Μ. όταν στεκόταν απέναντί μου και κοιταζόμασταν. Από τις χιλιάδες βρισιές που ακούει καθημερινά εξ στόματός σου ο Θοδωρής μόνο και μόνο επειδή είχαμε ένα φλερτ. Τον έχεις βγάλει σκάρτο από το πουθενά και καρφώνεσαι χωρίς να το καταλαβαίνεις. Με εκνευρίζεις όμως. Θυμάμαι την πρώτη μέρα που σε είδα. Ήταν αρχές της χρονιάς και πηγαίναμε στην πέμπτη δημοτικού. Μπήκες μέσα στην τάξη με ύφος. Ήσουν ο μακράν ωραιότερος του σχολείου και είχες ρίξει στα πατώματα πολλές. Θυμάμαι που τα είχες φτιάξει με τη Στέλλα και την Ειρήνη ταυτόχρονα. Από τότε είχα καταλάβει ότι ήσουν ψωνάρα. Στην αρχή δεν σε γούσταρα καθόλου σαν χαρακτήρα. Στο έχω πει κιόλας. Θυμάσαι που μου είχες πάρει εκείνο το κόκκινο σκουφάκι που φορούσα και το είχες πετάξει σε μία λακκούβα με βρώμικα νερά? Ήταν το αγαπημένο μου κι εσύ μου το είχες πάρει επειδή σε είχα ντροπιάσει μπροστά σε όλους λέγοντας σε κερατά επειδή η Στέλλα μας είπε ότι θέλει να τα φτιάξει με το Νίκο. Ήμασταν τόσο μικροί... τόσο αθώοι. Ούτε καν μπορούσα να καταλάβω το ακριβές νόημα της λέξης που είχα πει. Κι εσύ άρπαξες το σκούφο που φορούσα στα μαλλιά μου και τον πέταξες χαιρέκακα στα λασπόνερα. Τώρα το θυμάμαι και γελάω, τότε σε μίσησα. Μετά είμαστε μαζί και στη έκτη. Ο κος Σ. μας είχε βάλει στην ίδια ομάδα θρανίων καθόμασταν ακριβώς απέναντι και ρίχναμε κλοτσιές ο ένας στον άλλο μισοσοβαρά μισοαστεία. Είχες πάρει στη μέση της χρονιάς κάτι καινούργια αθλητικά και μου είχες πει ότι αν τα λερώσω θα με σκοτώσεις. Δεν το έκανα και κάθε μέρα με κοιτούσες καχύποπτα. Γενικά δεν είχαμε και τις καλύτερες σχέσεις δεν σε πήγαινα καν. Μου την έσπαγε η απεριόριστη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, το αρχηγιλίκι  που εξέπεμπες. Στο τέλος τις χρονιάς εγώ είχα να πω ένα ποίημα. Μου ευχήθηκες καλή αποτυχία και μετά όταν έτρεχες στους αγώνες δρόμου με το Στ1 έπεσες και χτύπησες άσχημα το πόδι σου. Περίμενα να νιώσω δικαιωμένη αλλά δεν ξέρεις πόσο άσχημα είχα νιώσει τελικά όταν σε είδα να κλαις από τον πόνο. Ήταν η πρώτη... και η τελευταία φορά που σε είδα να κλαις, που άφησες κάποιον να σε δει ευάλωτο. Στην Α γυμνασίου πια δε μιλούσαμε. Κι ας είμαστε στο ίδιο τμήμα. Ο ένας ήταν αόρατος για τον άλλο. Και να που εδώ και μερικά χρόνια είμαστε στην ίδια παρέα.  Είμαστε  φίλοι. Εντάξει, εξακολουθείς να είσαι ψωνάρα, η αλήθεια να λέγεται. Κοκορεύεσαι με την πρώτη ευκαιρία για τα μπράτσα, τους κοιλιακούς, τα μετάλλια στο στίβο, τις περιστασιακές γκόμενές σου. Κι όμως αυτή η ηλίθια η πρώην σου όταν με είδε δικάβαλο στο ποδήλατό σου σου έκανε σκηνή. Η βλαμμένη. Κι εσύ μου είπες να κόψουμε λίγο παρέα όταν βγαίνει κι αυτή μαζί σου. Δεν ξέρεις πόσο με πλήγωσες τότε. Βλάκα. Γενικός είσαι από τα χαζοαγοράκια που το παίζουνε άνδρες και γόη δες. Τουλάχιστον έτσι θες να δείχνεις γιατί σ έχω μάθει πια. Είσαι πολύ ανασφαλής τύπος. Τώρα που κάνουμε στενή παρέα και μου λες ότι είμαι το μοναδικό κορίτσι στο οποίο εμπιστεύεσαι μυστικά. Και μετά ,  έρχεσαι στο σπίτι του Λάζαρου που είναι ακριβώς δίπλα στο δικό μου να δούμε ταινία και αργότερα μου ζητάς να πάμε σ εμένα για να παίξεις λίγο πιάνο. Παίζεις πολύ ωραία στο πιάνο αλλά αμφιβάλλω αν κάποιο από τα φιλαράκια σου στο στίβο ξέρει αυτή σου την πλευρά. Παίζεις και με κοιτάζεις όταν νομίζεις πως δεν σε βλέπω και με ρωτάς αν μ αρέσει. Και είμαι η πρώτη που παίρνεις τηλέφωνο όταν κάτι χρειάζεσαι για το σχολείο, αν και νομίζω πως πολλές φορές αυτό είναι πρόφαση για να μιλήσουμε . Γιατί ξέρω πολύ καλά πως σε είδα να σημειώνεις το πρόγραμμα ή την ύλη όμως όταν με παίρνεις μου λες ότι βαριόσουν να γράψεις. Και τελειώνεις απ το πιάνο και κάθεσαι δίπλα μου και λέμε διάφορα... Και αγγίζεις τα μαλλιά μου και τα χέρια μου και το πρόσωπό μου. Όμως πάντα κρατάς απόσταση. Και μετά ... πετάς μία φαυλοκρατική μαλακία και με γειώνεις! Ξέρω πως μερικές φορές δεν το κάνεις επίτηδες όμως κάποιες άλλες το κάνεις μόνο και μόνο επειδή ξέρεις ότι θα εκνευριστώ με αυτό που θα πεις. Είναι άλλη μία άμυνα σου για να κρατήσεις απόσταση. Και μετά διαφωνούμε, και μαλώνουμε και έπειτα πετάς ένα αστείο κι εγώ δεν αντέχω να μη γελάσω . Και μετά ξανά το ίδιο. Σου φτιάχνω τοστ και μετά πλένω το πιάτο και λες " Ααααα αν είσαι νοικοκυροκόριτσο να σε πάρουμε και στο σπίτι μας " Βλάκα. Το κάνεις για να με δεις να αντιδράω. Κι αυτό και όλες τις παιδιάστικες εκφράσεις σου. Με έχεις μπερδέψει. Προσπαθείς να βάλεις λόγια στο Λάζαρο λέγοντας " Ο Θ. δεν είναι για την ξαδέλφη σου... μη και την αφήσεις να κάνει τίποτα μ αυτόν! " ναι σε είχα ακούσει... Γενικά ρε Θανάση με μπερδεύεις. Με θες? Με νοιάζεσαι? Τι στο καλό?.... Εγώ? .... Εμένα μη με ρωτάς. Φέρνεις την κουβέντα στον Μ.Τ . Ξέρεις την ιστορία. Με κοιτάζεις στα μάτια και με ρωτάς αν είμαι ερωτευμένη. Απαντάω αρνητικά και δεν με πιστεύεις. Μια φορά σου ξέφυγε ότι είναι τυχαιράκιας ο Μ. Τ χωρίς να το αξίζει. Θυμάσαι τι έκανες για να το σώσεις? Είπες ότι όλες οι γκόμενες είναι το ίδιο και με είπες μαζόχα. Ξανά μάλωμα και μετά αστειάκια. Την άλλη? Είχαμε βγει και είχες μεθύσει... Με είχες πιάσει από τη μέση και προσχωρούσαμε μπροστά απ όλους στο δρόμο. Με ρώτησες αν σε θεωρώ μαλάκα. Σου είπα :μόνο μερικές φορές., αστειευόμουν.  Με κοίταξες στα μάτια με βλέμμα θολό και  μου είπες ότι το ξέρεις. Νομίζω πως επέμενες μόνο και μόνο για να ακούσεις ότι δεν σε θεωρώ μαλάκα... ότι σε συμπαθώ... ότι σε αγαπάω στην τελική... Σ έχω αγαπήσει σαν άνθρωπο γιατί έχω καταλάβει πια τι είσαι. Δεν με ξεγελάς, δεν είμαι πια το κοριτσάκι της πέμπτης δημοτικού. Ως άνθρωπο, ούτε για τους κοιλιακούς ούτε για τα πράσινα σου μάτια.  Όμως ξέρεις κάτι? Δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση να αφήσω τον εαυτό μου να γίνει ένας ακόμη αριθμός στις πρώην σου. Ποτέ...

Γόνος βαρεμάρας...

   Το ρολόι δείχνει 8.24 μ.μ . Αύριο στις 10.10 το πρωί πρέπει να είμαι στο σχολείο. Γράφω Οικονομία. Να πω το καλύτερο? Δεν έχω ανοίξει βιβλίο. Το πρωί ο Θανάσης με ξύπνησε γιατί είχε χάσει την ύλη και μιλούσαμε αρκετή ώρα , λέγαμε τις βλακείες μας. Άντε λέω, μιας και ξύπνησα νωρίς ευκαιρία να διαβάσω να είμαι ελεύθερη το απόγευμα. Ε, τέτοια βαρεμάρα δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου! Είδα λίγο tv, έφαγα πρωινό, πήρα τηλέφωνο τη Δήμητρα να μου πει τα δικά της και μιλούσαμε με τις ώρες ώσπου πήγε 13.00. Ε λέω κι εγώ ας αρχίσω ... αφού το τράβηξα όσο μπορούσα , ήρθε η ώρα. Κάθισα και στρώθηκα για 20 λεπτά κυρίες και κύριοι ώσπου μπήκε ο αδελφός μου στο δωμάτιο γιατί ήθελε να παίξει στο pc. Τον έδιωξα επειδή " διάβαζα" αλλά δεν έλεγε να το κουνήσει. Ε, καταλήξαμε να μαλώνουμε σαν τα μωρά χρησιμοποιώντας ότι μαξιλάρι- λούτρινο υπάρχει στο δωμάτιό μου  και να γελάμε σαν υστερικά. ( ναι τα κάνουμε κάτι τέτοια κουφά απ το πουθενά) . Μάλιστα, η ώρα κόντευε 14.00, ο κύριος τελικά κάθισε να παίξει στον Η/Υ κι εγώ ο βλάκας της ιστορίας να συμμαζεύω το βομβαρδισμένο δωμάτιο ... Ε μετά λέω δεν  γα.... θα μπω να κάνω ένα μπάνιο και διαβάζω μετά. Έκανε μπάνιο η δικιά σου αλλά μετά είπα να ισιώσω και τα μαλλιά να μην τα κάνω αύριο το πρωί. Τα έκαψα καλά καλά και να μαι πάλι πάνω από ένα βαρετό βιβλίο οικονομίας. Διάβασα ένα τέταρτο παρακαλώ και μετά ήρθε ο πατέρας μου και καθίσαμε να φάμε. Με τα πολλά πήγε έξι η ώρα. Ε τώρα λέω δεν γίνεται! Θα διαβάσω! Κάθισα, διάβασα ούτε δέκα λεπτά να σου η Σταυρούλα στο τηλέφωνο! Είχε νέα να μου πει, μιλήσαμε και μ αυτή με τις ώρες και να μαι.... Η ώρα είναι 8.30 κι εγώ δεν έχω διαβάσει σχεδόν τίποτα... Κλαπ κλαπ κλαπ! Εν το μεταξύ βαριέμαι τόσο πολύ να διαβάσω που είπα να μοιραστώ τον πόνο μου στο blog μπας και δω και γραπτά τα χάλια μου και φιλοτιμηθώ. Αλλά, απ ότι βλέπω θα πρέπει πρώτα να να πάει 10 το βράδυ και να διαβάσω και λίγο το πρωί. Δεν είναι κατάσταση αυτή! Από τότε που άρχισε η ζέστη δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα... Ναι βαρεμένο πλάσμα ρίξτα και στη ζέστη τώρα... Πφφφ... 

paper aeroplane

ΤΟ ΑΓΑΠΆΩ

you kill me shopping! me and my wallet! but you know that i adore you and you use me! screw you!

  

  Λοιπόν ε, εγώ ελεύθερη στην αγορά με ένα αξιόλογο ποσό στην τσάντα μου είμαι απλά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ! Μαζέψτε με!!!! Ξεκίνησα από το σπίτι με 120 ευρώ ( να ναι καλά οι παππούδες μου, που μας επισκέφτηκαν  στην ονομαστική μου γιορτή)  και γύρισα μετά από 2, 5 ώρες με 5 ευρώ και 60 λεπτά όλα κι όλα! Λοιπόν η αλήθεια είναι μία : είναι ένα υπερκαταναλωτικό ον και μισό, θύμα των μεγαλοβιομηχανιών! Αυτό είμαι! Το ξέρω, είναι ευρέως γνωστό πια! Όμως όταν βρεθώ στην αγορά , έχοντας χάσει τα περιττά κιλά του χειμώνα , με χιλιάδες αξιολάτρευτα αντικείμενα προς πώληση γύρω μου , ορμάω σαν ταύρος μπροστά στο κόκκινο πάνω τους ( είναι μεταφορικό οι ταύροι έχουν αχρωματοψία, έτσι για να πούμε και το εγκυκλοπαιδικό μας ) . Ως άξια απόγονος του Dr. Jekyll μεταμορφώνομαι σε Mr. Hyde και ξεχνάω όλες εκείνες τις απόψεις περί προτύπου του " ευτυχισμένου καταναλωτή" τις οποίες προωθούν καθημερινά οι σύγχρονες κοινωνίες και αφήνοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου τον ξύπνιο πολίτη που δεν είναι θύμα όσων του πασάρουν να υπάρχει μόνο ως φωνή βοώντος εν τη ερήμω   , αγοράζω κάθε τι που ερωτεύομαι από τις βιτρίνες των καταστημάτων και μάλλον... ερωτεύομαι εύκολα τελικά. Λοιπόν ο σημερινός απολογισμός έχει να κάνει με : 1 ( ΤΈΛΕΙΟ ΤΈΛΕΙΟ ΤΕΛΕΙΟ- σκάσε) τζιν παντελόνι , 1 (ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!- ναι καλά λες και δεν υπάρχει όμοιό του)  σορτς , 2 ( ΥΠΕΡΟΧΕΣ! - βουλωσέ το επιτέλους καταναλωτικό γουρούνι!) μπλούζες και το νέο τεύχος του " classic rock " ( έχει αφίσα Roger Waters ! - να μια έξυπνη αγορά ) στην κατοχή μου. Τα λόγια μετά τις παύλες είναι ο αγαπημένος μου "ξύπνιος αγοραστής" . Τα άλλα όπως είναι φανερό είναι του υπερκαταναλωτικού κοροίδου. 

  Για να πω την αλήθεια δεν μετανιώνω. Είχα καιρό να βγάλω το ψώνιο από μέσα μου και να ψωνίσω μάρκες ( καλά μη φανταστείτε τίποτα τρομερό) και έτσι το ευχαριστήθηκα. Μόνο που έτρεχα την καημένη τη Σταυ ( ναι το ξέρω ότι βαριέσαι τα ψώνια και σου χρωστάω χάρη) και αυτή πήρε μόνο ένα σορτσάκι. Πάντως τα λεφτά απ τα δικά μου χέρια φεύγουν σε χρόνο ρεκόρ. Και όπως λέει και ο μπαμπάς μου... " Η Λένα είναι ο μοναδικός άνθρωπος που θα καταφέρει να ξοδέψει 2.000. 000 ευρώ σε μία ώρα , και μπορεί και να κάνει και τράκα στο τέλος επειδή δεν της έφτασαν τα λεφτά " . Μπαμπά είσαι υπερβολικός! <3 

  Τέλος πάντων ένα έχω να πω. Τα λεφτά υπάρχουν για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών ( αρχές οικονομίας Α λυκείου) κι εγώ έτσι τα χρησιμοποιώ - μαζέψτε τη ρε αυτή έχει κατοχικό σύνδρομο! 

 

Εντάξει ίσως μια μέρα βρω αυτόν που βρίσκεται πάνω  και δεν κλάψω ξανά το χαρτζιλίκι μου... 

Ως τότε... 

μπυρωίνη και κρασίσι και το πάρτυ ας αρχίσει !

Έχετε πάει σε bachelor party? Εγώ ποτέ και για να πω την αλήθεια δεν μου είχε περάσει ποτέ απ το μυαλό πως θα μπορούσε να είναι. Πριν λίγο λοιπόν, έκλεισα το τηλέφωνο με τη Σταυρούλα αφού πρώτα μου ανακοίνωσε το πιο ενδιαφέρον πράγμα που θα κάνουμε αυτή την εβδομάδα. ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ BARCHELOR ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΤΗΣ! Η Χριστίνα, είναι η αδελφή της κολλητής μου της Σταυρούλας και την Κυριακή παντρεύεται. Δεν ήξερα ότι θα έκανε barchelor και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα με καλούσε. Θέλω να πω ότι η Χριστίνα είναι 26 χρονών, έχει άλλες παρέες. Δεν έχουμε βγει ποτέ μαζί, εγώ απλώς τυγχάνει να είμαι κολλητή της αδελφής της και γνωρίζω τη Χριστίνα πολλά χρόνια, από τότε που ήταν ακόμα στο σχολείο. Έχουμε μία αμοιβαία συμπάθεια και πολλά βράδια που κοιμάμαι στο σπίτι της Σταυ, η Χριστίνα κάθεται μαζί μας αν δεν βγει, μαγειρεύουμε, συζητάμε, μας δίνει συμβουλές και γενικά είναι πολύ κουλ άτομο. Στο γάμο της θα πήγαινα ούτως η άλλως , οι γονείς μας είναι πολύ καλοί φίλοι και είμαστε από τους πρώτους που κάλεσαν. Να όμως που τώρα θα πάω και στο barchelor party την προηγούμενη! Τέλειο? Η Σταυ. μου είπε ότι η Χριστίνα το πρότεινε. Θα περάσουν να με πάρουν με το αυτοκίνητο στις 11. Καλά φοβερή φάση! Θα είναι  τέσσερις φίλες της Χριστίνας, εγώ , η Σταυ , μία ξαδέλφη τους και φυσικά η νύφη. ΟΚ, δεν ξέρω που πηγαίνει το μυαλό σας αλλά δεν νομίζω να πάμε σε κάποιο bar only for adults. Βέβαια η Χριστίνα είναι αρκετά λαϊκή και φοβάμαι μήπως μας πάει σε τίποτα μπουζούκια... Ειλικρινά δεν τα μπορώ με τίποτα όμως και πάλι πιστεύω πως θα έχουμε φοβερό χαβαλέ. Χαίρομαι πολύ να βλέπω τη Σταυ έτσι χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Αυτό το μήνα ασχολείται πολύ με το γάμο και βοηθάει την αδελφή της οπότε κρατάει το μυαλό της απασχολημένο και είναι χαρούμενη και δημιουργική ταυτόχρονα.  Αυτό με κάνει χαροποιεί ( Σταυρουλίνο μου δεν ξέρεις πόσο ) γιατί είχε περάσει αρκετές δυσκολίες φέτος και ήρθε νομίζω ο καιρός να ηρεμήσει. Λοιπόν... I can't wait for the saturdays lady's night!